بازرگانی آزاد بهترین سیاست است

ولی ترس آور ترین دست آورد سیاست های حمایت گرایانه نابودی ثروت نیست. حمایت گرایی دشمن صلح است! این حقیقت به تنهایی دلیل کافی برای تمامی انسان های متمدن است تا با صدایی رسا علیه قومی گرایی اقتصادی، این ایدئولوژی تنش آفرین که بر نادانی استوار و با حمایت گرایی اجرا می شود، اعتراض کنند!

دو قرن و نیم پیش منتسکیو به این نتیجه رسید که: “صلح نتیجه طبیعی بازرگانی است. دو ملت متفاوت به دنبال تجارت به یک دیگر پیوسته می شوند. زیرا اگر یکی از این دو به دنبال خرید کالایی است، دیگری می خواهد آن کالا را بفروشد. پس رابطه (صلح آمیز)  آن ها بر پایه نیاز متقابل بنا می شود.”

باارزش ترین دست آورد بازرگانی آزاد، صلح است. بازرگانی، دست کم با پیوستن مردم گوناگون به یک دیگربه وسیله یک فرهنگ همه گیرتجاری، مروج صلح است. فرآیند روزمره یادگیری زبان، هنجارهای اجتماعی، قوانین، انتظارات، خواسته ها، و توانایی ها که از راه داد و ستد ممکن می شود، مردم جهان را به یک دیگر نزدیک تر می کند.

با تشویق انسان ها به برپایی ارتباط مبتنی بر همکاری های سودآور، بازرگانی مشوق آشتی و صلح است. همان گونه که دادوستد میان پاریس و لیون، بوستون و سیاتل، کلکته و بمبیی منافع اقتصادی مردم فرانسه، ایالات متحده، و هندوستان را تامین می کند؛ سبب تامین منافع متقابل اقتصادی مردم پاریس و پرتلند، بوستون و برلین، و کلکته و کپنهاگ نیز می شود.

شمار زیادی از پژوهش های کاربردی این نظریه که دادوستد به ارتقای صلح می انجامد را تایید می کند. شاید تراژیک ترین نمونه برای این که بی اعتنایی به این نظریه چه به بار می آورد، جنگ جهانی دوم است.

میان سال های 1929 و 1932، بازرگانی جهانی هفتاد درسد سقوط کرد. یکی از دلایل مهم این رخداد، قانون  تعرفه بازرگانی سموت-هاولی ایالات متحده در سال 1930 وواکنش های حمایت گرایانه دیگر کشورها به این قانون بود. مارتین ولف، اقتصاد دان و نویسنده بریتانیایی، اشاره می کند که “فروپاشی بازرگانی بین المللی محرکی جدی برای جنبش ’فضای حیاتی‘ و ’خودکفایی اقتصادی‘ به ویژه در آلمان نازی و ژاپن بود.”

هولناک ترین و مرگبارترین جنگ تاریخ بشر با فاصله کوتاهی از این وقایع آغاز شد.

بازرگانی با کم کردن درگیری، جان انسان ها را نجات می دهد.

با شتاب دادن فرآیند ثروت آفرینی و تسری این فرآیند به شمار بیشتری از مردم نیز، تجارت جان مردم را نجات می دهد. شواهد دال بر تاثیر مستقیم دادوستد آزاد و افزایش رفاه کاملا مستند و قاطع هستند. درآمد بیشتر و رفاه اقتصادی اجازه زیستن بهتر و تندرستی را به زنان و مردان عادی می دهد.

همراه با زندگی سالم، صلح آمیز، و درازتر، مردمی که در اقتصاد جهانی ادغام شده اند فرصت بیشتری برای بهره وری از فرصت های فرهنگی که دادوستد آزاد برای آنان فراهم می آورد، را دارند.

بازرگانی آزاد بدون شک رفاه مادی را می افزاید. ولی بزرگترین دست آورد آن را با پول نمی توان اندازه گرفت. این دست آورد بی بدیل، زندگی انسان هایی است که به دلیل جنگ  و فجایع ناشی از جنگ، نابود نشده اند؛ زندگی هایی که آزادتر و پرثمرتر هستند.

به این دلایل ما، امضا کنندگان این بیانیه، گرد هم آمده ایم تا از دولت های سراسر جهان درخواست کنیم که تسلیم آزمندان و نادانان نشده و از برافراشتن موانع علیه تجارت آزاد خودداری کنند. افزون بر این، از دولت ها می خواهیم که موانع حمایت گرایانه موجود را نیز از میان بردارند. ما به تک تک دولت ها می گوییم: بگذارید شهروندان شما نه تنها از محصول کشتزارها، کارخانه ها، و نبوغ  کشور خود بهره مند شوند، بلکه بگذارید آن ها ازدست آوردهای تمامی جهان بهره گیرند. نتیجه آن رفاه بیشتر، زندگی پرثمرتر، و بهره وری از موهبت صلح است.

منبع: چراغ آزادی

]]>