چرا بعضي از مطالب را فراموش مي کنيم؟

نکات جالب زندگی
آگوست 10, 2012
ارزيابي رفاه و فقر در كشورهاي گوناگون
آگوست 10, 2012

ما غالبا در به ياد آوردن مطالب با اين پديده روبرو مي شويم که مطمئن هستيم آن مطلب جايي در مغز ما قرار دارد اما نمي توانيم آن را بيابيم.  ?آخرين باري که يادتان رفت به دوست تان تلفن کنيد و يا يادتان رفت کليد ماشين تان را کجا گذاشتيد کي بود؟ به احتمال زياد،  خيلي پيش نبوده است.  فراموشي يک رويداد متداول و تعجب برانگيز است که گاهي درک چرايي آن مشکل مي باشد.  دلايل اصلي فراموشي اطلاعات چيست؟ يکي از معروف ترين پژوهشگران حافظه به نام «سوزان لافتوس»،  چهار دليل عمده را در پاسخ به اين پرسش بيان کرده است:
1) شکست  بازيابي: يکي از دلايل متداول فراموشي، عدم توانايي در بازيابي يک خاطره است.  يکي از توضيحاتي که در مورد علت عدم موفقيت در بازيابي وجود دارد به نام نظريه «زوال» معروف است.  بنابراين نظريه،  هرگاه که اطلاعات جديدي در مغز ذخيره مي شود ردپايي به آن نيز ايجاد مي شود. اين رد پاها به مرور زمان کم رنگ تر و کم رنگ تر مي شوند و اگر آن اطلاعات مورد بازيابي و استفاده قرار نگيرند، رد پاها نهايتا از بين مي روند. مشکلي که با اين نظريه وجود دارد اين است که پژوهش ها نشان داده اند که حتي خاطراتي که به ياد آورده نشده اند و مورد استفاده قرار نگرفته اند نيز در حافظه بلند مدت پايدار هستند.  
2) تداخل:  نظريه ديگري به نام نظريه «تداخل» مي گويد که برخي خاطرات با خاطرات ديگر تداخل و رقابت مي کنند.  هنگامي که اطلاعي خيلي شبيه با اطلاع ديگري که قبلا در حافظه ما ذخيره شده باشد، به احتمال زياد تداخل پيش مي آيد. دو نوع تداخل وجود دارد:
– تداخل  پيش گستر :هنگامي است که يک خاطره قديمي، به ياد آوردن يک خاطره جديد را مشکل تر يا ناممکن مي سازد. 
– تداخل  پس گستر : هنگامي بروز مي کند که اطلاعات جديد مانع به يادآوري اطلاعات قبلا ذخيره شده گردد. 
3) نقص  ذخيره سازي: يکي ديگر از دلايلي که ما فراموش مي کنيم اين است که اطلاعات را واقعا در حافظه بلند مدت خود جاي نمي دهيم. نقص ذخيره سازي يا رمزبندي اطلاعات گاهي مانع از ورود اطلاعات به حافظه بلند مدت مي گردد. در يک آزمايش معروف، پژوهشگران از شرکت کنندگان خواستند که يک سکه 25 سنتي واقعي را از بين تعدادي سکه 25 سنتي تقلبي پيدا کنند. شما خودتان نيز مي توانيد اين آزمايش را روي خود انجام دهيد. سعي کنيد که با اطلاعاتي که از يک سکه (مثلا 25 توماني) در حافظه داريد شکل آن را روي کاغذ بکشيد و سپس شکل خود را با يک سکه واقعي مقايسه کنيد. به احتمال زياد، خواهيد توانست شکل و رنگ آن را به ياد آوريد اما جزئيات ديگر آن را به ياد نخواهيد آورد.  دليلش اين است که فقط جزئيات لازم براي تشخيص سکه 25 توماني از ساير سکه ها، رمزبندي شده و در حافظه بلند مدت ما جاي گرفته است. 
4) فراموشي عمدي: گاهي اوقات ما خودمان مي خواهيم که برخي خاطرات را فراموش کنيم، بويژه خاطرات مربوط به رويدادها و تجربيات ناراحت کننده و ناگوار. دو نوع اصلي فراموشي عمدي عبارتند از:بازداري يا فراموشي خودآگاه و سرکوبي يا فراموشي ناخودآگاه. لازم به ذکر است که مفهوم خاطره هاي سرکوب شده مورد قبول همه روان شناسان قرار ندارد. يکي از مشکلاتي که در مورد خاطره هاي سرکوب شده وجود دارد اينست که مطالعه علمي اين که خاطره اي سرکوب شده است يا نه، اگر نه غيرممکن، اما بسيار دشوار است. فعاليت هاي ذهني مثل به يادآوري و به کار بستن اطلاعات روش هاي مهمي براي تقويت حافظه مي باشند و خاطرات مربوط به رويدادهاي ناراحت کننده و ناگوار، احتمال کمتري دارد که به يادآورده، مورد بحث قرار گرفته و يا مورد استفاده واقع شوند.

http://www.ebtekarnews.com/Ebtekar/News.aspx?NID=56832

]]>

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *