کشور ایران بهشت دلالها

متاسفانه کشور به سمتی رفته است که عامه مردم با درآمد معمولی راه به جایی نخواهند برد و تنها زرنگی آنها درآمد بخور و نمیری است که فکر کنم تا آخر عمر با آن سر می کنند و ته این زندگی داشتن یک خانه با اقساط بلندمدت که بعضا فرزندان آنها بایستی متقبل بازپرداخت آن شوند و یک خودروی ملی خواهد بود ، حال در مقابل این نوع زندگی یک زندگی دیگری وجود دارد که البته نام آن را زندگی انگلی دلالها گذاشته ام که به مدد بی عرضگی مدیران دولتی با درآمدهای سرشار در کشور بوجود آمده است و هیچ سازمان و نهادی هم نیست که جلوی آنها را بگیرد و البته ناگفته نماند برخی از مدیران که دارای مناصب دولتی هستند خودشان از این قماشند امثال اکبر طبری و ….و بسیاری دیگر که در سایه هستند و هیچگاه نام آنها را نخواهیم شنید.

دیروز با یکی از دوستان قدیمی صحبت می کردم که تازه بازنشسته شده بود تعریف می کرد که در اردیبهشت ماه با پول پاداش بازنشستگی به دنبال خرید یک خودروی خارجی بودم با جوانکی آشنا شدم که از نظر ظاهری فکر می کردم منگول است بعد فهمیدم که از دلالهای خودرو است با ایشان همکلام شدم آنچنان وضعیت آینده خودرو را تحلیل می کرد که برای من با ۳۰ سال سابقه کارشناسی، صحبتهای ایشان بسیار عجیب و غریب بود حال با گذشت ۳ماه (دقت بفرمایید فقط ۳ ماه) از آن روز متوجه حرفهای ایشان شدم جالب اینکه این جوانک با خرید چند خودرو بصورت شرایطی و چکی امروز بالغ بر چند میلیارد سود به جیب زده است.

این دوست عزیز به نکته جالبی اشاره نمودند که من مهندس، شمای دکتر، آن کارمند چند سال بایستی کار کنیم تا بتوانیم چنین درآمدی داشته باشیم؟!

این مثالی که ذکر گردید ساده ترین و کم خرج ترین نوع دلالی در کشور است حال در نمونه های بسیار بزرگتر که نمایشگاههای فروش خودرو گاهی ۲۰۰ الی ۳۰۰ خودروی خارجی دارند و زمانی که قیمتها افزایش پیدا می کند چه سود سرشاری نصیب آنها خواهد شد.یا آن زالویی که ۲۰۰آپارتمان را در پردیس دپو کرده برای روز مبادا خود شاهدی است بر این مدعا که زندگی دلالی بهترین نوع زندگی است که نیاز به هیچ گونه زحمت و کار کردنی هم ندارد.

کار کثیف دلالی را دولت در دامان این ملت گذاشته است و متاسفانه جامعه دلال مسلک صرفا همه چیز را با سود و عدد و رقم محاسبه می کند و قطع یقین این جامعه به سمت اضمحلال پیش خواهد رفت هیچگاه فرزندان این سرزمین دیگر به دنبال مطالعه و علم و ادب نخواهند رفت نمونه بارز این علم زدگی را می توان به ریزش متقاضیان کنکور در سال گذشته اشاره نمود که در سال جاری نیز ادامه خواهد داشت، صندلیهای دانشگاه خالی شده است آنهایی هم که می آیند یا چاره ای ندارند یا با فشار خانواده برای آزمون آمده اند، مقطع کارشناسی ارشد و دکتری نیز صرفا دانشجویانی هستند از کارمندان دولت که به دنبال ترفیع و گرفتن پست و مقام هستند و یا می خواهند از قافله عقب نمانند و برای بازنشستگی حقوق خود را ترمیم کنند.

جای تاسف برای این نظام دارد که چنین موقعیتی برای کشور درست نموده اند و فکر نمی کنم راه چاره ای برای خروج از این وضعیت وجود داشته باشد به زعم اینجانب خروج از این وضعیت که در آن مردم بگونه ای دیگر فکر کنند و به عدالت، شرافت ، مهر ورزی، انسانیت و…. توجه داشته باشند کار بسیار سخت و بغرنجی خواهد بود.

نمی خواهم منفی صحبت کنم لیکن وضعیت پیش رو را بسیار دهشتناک می بینم، کشور با سرعت بسیار زیاد به سمت زندگی دلالی پیش خواهد رفت و هیچ کس یارای مقابله با این حرکت نیست، دولت به دنبال کلاه گذاشتن سر مردم است یک روز با افزایش قیمت بنزین، یک روز با فروش نفت بصورت اوراق قرضه و یک روز …. مردم نیز به میزان دسترسی شان به پایگاه قدرت به دنبال کلاه گذاشتن سر یکدیگر هستند، رندی تبدیل به یک خصیصه بسیار عالی شده است هر کسی رند و زرنگ نیست برود ته صف که هیچ جایگاهی در این جامعه نخواهد داشت مردم ما بدانند جامعه ای به سمت توسعه خواهد رفت که تیزی های آن گرفته شود ، هر چقدر تیز باشیم اول به خودمان و بعد به جامعه لطمه خواهیم زد، ما چنین مردمی نبودیم مهر داشتیم عطوفت داشتیم دل رحمی داشتیم چه به سر ما آمده که چنین شده ایم؟ رندی کردن و بزن و در رو تبدیل به یک اصل غالب در کشور شده است می ترسم در ژن فرزندان ما نیز چنین ویژگی وجود داشته باشد و دیگر باید فاتحه این جامعه را خواند البته نا گفته نماند یک عده قلیلی هم در کشور هستند که الحق آدم حسابی هستند ولی متاسفانه هیچ کاری از دستشان برنمی آید و فقط تماشاچی این معرکه هستند و حرص می خورند.

همیشه در مرقومه هایی که می نوشتم عادت داشتم راهکارهایی را جهت اصلاح وضعیت ارائه نمایم لیکن به صراحت عرض کنم که آچمز شده ام و هیچ گونه راهکاری به ذهنم متصور نمی گردد که آینده را بهتر از امروز ببینم.

ایام بکام- سعید صیاد
۲۳ مردادماه ۱۳۹۹