20 نکته درباره افزايش انگيزه دانش آموزان

انگيزه، حالات دروني فرد است که موجب تداوم رفتارش تا رسيدن به هدف مي شود. انگيزه ارتباط مستقيم و مثبت با پيشرفت تحصيلي دارد. ه همين علت علاوه بر آنکه انگيزه وسيله اي براي پيشرفت تحصيلي در نظر گرفته مي  شود، گاهي از آن بعنوان هدف نيز نام برده مي شود، زيرا با افزايش انگيزه، پيشرفت تحصيلي نيز پديد مي آيد. از آنجا که هوش و استعداد تحصيلي بعنوان 2 عامل اساسي در پيشرفت تحصيلي، کمتر تحت تاثير معلم يا مربي واقع مي شود، سعي بر آنست که با افزايش انگيزه دانش آموزان حداکثر بهره وري از هوش صورت گيرد. زيرا در حالت مساوي برابري هوش و استعداد تحصيلي افراد، مشاهده شده که پيشرفت تحصيلي افراد با انگيزه چشمگيرتر بوده است. با وجود آنکه معلمان در تغيير هوش و استعداد تحصيلي نقش چنداني ندارند، ولي مي توانند در بالا بردن انگيزه دانش  آموزان مفيد واقع شوند. انگيزه به دو نوع دروني و بيروني قابل تقسيم است. از انگيزه بيروني مي توان به تقويت کننده هايي; چون پول، تائيد، محبت، احترام، نمره و از تقويت کننده هاي دروني مي توان به رضايت خاطر و احساس خوب از يادگيري اشاره کرد.

آنچه که بيشتر موجب رفتار خود جوش مي شود، انگيزه دروني است. هدف عمده فعاليت هاي پرورشي معلم يا مربي اينست که دانش آموز به تدريج از انگيزه هاي بيروني به سمت انگيزه هاي دروني هدايت شود. همچنين تفاوت اساسي افراد داراي انگيزه دروني با افراد داراي انگيزه بيروني اينست که افراد با انگيزه دروني احساس کفايت بيشتري در خود دارند و کمتر به ديگران اجازه مي دهند که محرک رفتارشان شوند. اين گروه از دانش آموزان، خود تعيين کننده رفتارها هستند و به خاطر کفايتي که در خود احساس مي کنند، باور دارند که مي توانند با رفتارشان بر محيط خود تاثير بگذارند.  بطورکلي و به  منظور افزايش انگيزه دانش آموزان و سوق دادن آنها به سمت دروني شدن انگيزه ها راهکارهاي زير توصيه مي شود:

1) سعي کنيم اولويت تجربه هاي دانش آموزان براي آنها جالب باشد، احساس موفقيت اوليه اعتماد به نفس آنها را افزايش مي دهد. اين موضوع در مسابقات ورزشي نيز مشهود است. 
2) براي موفقيت دانش آموزان پاداش در نظر بگيريم. منتظر نباشيم تا افت تحصيلي اتفاق افتد و سپس موفقيت را تحسين کنيم. 
3) با احترام گذاشتن به تفاوت هاي فردي دانش آموزان، هرگز آنها را با يکديگر مقايسه نکنيم. 
4) دانش آموزان را در کلاس کمتر درگير مسائل عاطفي منفي نمائيم و نسبت به حساسيت هاي عاطفي آنان آشنا و در کاهش آن کوشا باشيم. سخت گيري و انضباط شديد، تبعيض، بيان قضاوت هاي منفي و خبرهاي ناخوشايند از جمله عواملي است که موجب درگيري ذهني و کاهش علاقه به يادگيري مي شود.
5) بلافاصله پس از آزمون يا پرسش کلاسي، دانش آموزان را از نتيجه کارآگاه کنيد. 
6) براي اينکه دانش آموز بداند، در طول تدريس به دنبال آموختن به چيزي باشد، بيان اهداف آموزشي مورد انتظار از او را در ابتداي درس فراموش نکنيم.
7) چگونگي يادگيري و نحوه انجام کار براي دانش آموز مشخص شود.
8) به   منظور افزايش حس کفايت در دانش آموز از او بخواهيم مطالب ياد گرفته شده را به دوستان يا کلاس آموزش دهد.
9) در مورد مشکلات درسي دانش آموز و ريشه يابي آن، با او تبادل نظر و گفت وگو کنيم. 
10) تشويق کلامي در کلاس، بصورت انفرادي بسيار حائز اهميت است.
11) مطالب درسي را به ترتيب از ساده به دشوار مطرح کنيم.
12) از بروز رقابت ناسالم در بين دانش آموزان پيشگيري شود.
13) در فرآيند آموزش متکلم وحده نباشيم و يادگيرندگان را در يادگيري مشارکت دهيم.
14) علاقه به دانش آموزان و تعلق خاطر و اهميت دادن به يکايک آنها، سطح انگيزه ها را افزايش مي دهد.
15) آموزش را با «تهديد» پيش نبريم.
16) براي دانش آموزان با انگيزه، خوراک علمي کافي داشته باشيم.
17) با محول کردن مسئوليت به دانش آموزان کم توجه، آنان را به رفتارهاي مثبت هدايت و علل کم توجهي در آنها را بررسي کنيد.
18) شيوه هاي تدريس را از سنتي به شيوه هاي روز تغيير داده و با استفاده از تکنولوژي آموزشي، حواس پنجگانه دانش آموزان را به کار گيريم.
19) ميان درس کلاس و مسائل زندگي که بوسيله همان درس قابل حل است، ارتباط برقرار کنيم.
20) تدريس را با طرح مطالب و پرسش هاي جالب توجه آغاز کرده و با تحريک حس کنجکاوي، دانش آموزان را برانگيخته تر سازيم.

http://www.ebtekarnews.com/Ebtekar/News.aspx?NID=57001