پرورش – تعلیم و تربیت کودکان(قسمت سوم)

درآمدي تا 70 سال پس از مرگ
آگوست 10, 2012
سياست‌هاي مالي و بحران‌هاي اقتصادي
آگوست 10, 2012

دکتر سعید صیاد

بخش اول : فلسفه و هدف تعلیم و تربیت

قسمت سوم : آمادگی روانی برای بارداری

۱۰- تعهد – مسئولیت – وظیفه

الف- تعهد (Commitment) بایستی به یکدیگر متعهد باشیم و در چارچوب تعهد همچنان بایستی پاسدار و نگهبان آن تعهد باشیم. نبایستی آن را به هم بزنیم ، اگر شما اتومبیلی را بخرید دیگر نمیتوانید آن را به صاحبش برگردانید. تعهد با قرارهای انسانی کاملا متفاوت است ؛ برخی از افراد تا آنجا تعهد را نگه میدارند که برایشان مفید باشد.

در امور مربوط به روابط انسانی نمی توانیم قرار را به هم بزنیم بخصوص در مورد کودک. کسانی می توانند وارد حریم ازدواج شوند که با تعهد آشنا باشند. اگر کسی قبل از ازدواج عهد به وفای خود نمیکرده نمیتوان به این فرد اعتماد کرد.

ب- مسئولیت : (Responsibility) توانایی پاسخ به نیازهای حقیقی خود و همراه کردن راه برای دیگران . کسی میتواند پدر و مادر شود که مسئولیتهای خود را بشناسد و با شادی و لذت آن را انجام دهد.

ج- وظیفه: (Duty)قراری که از بیرون تحمیل شده و آنرا در قراردادهای اجتماعی پذیرفته ایم. وظیفه از اهمیت کمتری نسبت به مسئولیت برخوردار است. به نوعی قاعده تحمیل یا تحمل شده است.

این سه با خودش هزینه دارد ؛ وقت ، انرژی ، توجه و صدها رفتار و حالات مختلف را می طلبد. بایستی همه هزینه های پدری و مادری را با رغبت بپردازیم.

۱۱- پیامدهای (Consequences) رفتار خودش و غریزه اش را بپذیرد. در تمام مدت جوابگوی کار کودک بایستی باشیم و آن را جبران کنیم.(نه تنها در کودکی بلکه تا بزرگسالی)

نکته بسیار مهم: این کار دائمی و همیشگی است و اینگونه نیست که فقط در سنین پایین تعهد داشته باشیم. پدری و مادری با خودش تمام وقت بودن را به دنبال دارد. حتی زمانی که یکی از دو نفر(مرد یا زن) بنا به دلایل مختلف با هم نباشند مسئولیت فرزند به عهده طرف دیگر خواهد بود و نمیتواند از انجام آن سرباز زند.

۱۲- من وشما باید بپذیریم که بایستی فردی باشد که در اوان کودکی طفل به ما کمک کند. چنین فردی بایستی آگاه ؛ مهربان و با شما همدل و همزبان باشد و در عین حال بی انتظار و بی ادعا.

ازدواج یک باید نیست ؛ بچه دار شدن هم باید نیست ؛ اینجا بایدی در کار نیست ، مگر اینکه هردوی شما به این نتیجه برسید که باید بچه دار شوید.

بایستی دقت داشت که داشتن بچه دوای هیچ دردی نیست .

الف- برخی زمانی که فرزندانشان بزرگ شدند  و به دنبال زندگی خود رفتند فکر می کنند که بعد از ۱۵ سال میتوانند با بچه دار شدن مشکل خود را حل کنند و روابطشان بهتر خواهد شد ، در صوتی که با این کار ، اختلافات پنهان میشود و بصورت بدتری سرباز می کند و مشکلات تازه تری بوجود می آید. تحت هیچ شرایطی داشتن فرزند دوای درد نیست.

ب- برخی اوقات می خواهیم فرزند بیاوریم که زندگی را نگه داریم یا از همسر ناراضی هستیم و فکر میکنیم با آمدن فرزند این مشکل حل خواهد شد . مثالی هست که میگویند در این طوفان کودک میخی است که به چادر زندگی کوبیده می شود ولیکن بایستی دانست که کودک هیچ گاه نمی تواند به بهتر کردن روابط مان بینجامد و این چادر را نمیتوان اینگونه نگه داشت.

ج-  گاهی اوقات ما نمی خواهیم بچه دار شویم ولیکن با فشار اطرافیان اقدام به چنین کاری می کنیم ، این نیز خطایی نابخشودنی است ، اینگونه فرزند داشتن خدمت نیست بلکه خیانت است.

سن مناسب برای بچه دار شدن

برای زنان سن مناسب بین ۲۰ تا ۴۰ و به اعتقاد برخی ۲۰ تا ۳۵ سالگی

برای مردان سن مناسب تا ۵۰ سالگی است

در بدو ازدواج زن و شوهر بایستی یک سال تحمل کنند و بعد بطور جدی به دنبال فرزند باشند ؛ زیرا ابتدا بایستی زن و شوهر شوند و مشکلات خود را حل کنند و مطمئن باشند که مشکلی در میان نیست.

تعداد فرزند

بهترین حالت وجود ۲ یا ۳ فرزند است ؛ یک فرزند کمی زیر سئوال است ، ۴ فرزند مشکلاتی را بوجود می آورد ، فرزند پنجم را بدلیل اینکه پدر و مادر توان آن را ندارند که تمام و کمال وقت خود را در اختیار او بگذارند بنابر این توصیه نمی شود.

بهترین فاصله فرزندان نیز بین ۲۰تا ۳۵ماه است ، ونبایستی از ۳ سال بگذرد ؛ در آغاز کار مشکلاتی را بوجود می آورد ؛ بهتر است که یک نفر (مادر) تا ۲یا ۳سالگی در کنار کودک باشد ، شما بایستی خود را برای ماندن در کنار کودک برای ۴تا ۶سال آماده کنید ؛ با هر ساعت کمک خود سالها به او کمک می کنید و هر ساعتی کم می گذارید ؛ بعدها بایستی صدها ساعت برای او وقت بگذارید.

ادامه دارد . . . . . .  . . . .

]]>

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *